kendimi tanima ve keşfetme yolculugum bitmiyor.
kalabaliklar arasinda kendi sesimi duymak, hayallerimi ve hedeflerimi netlestirmek benim gerekliligim.
Cogu zaman yalnizlik ve pismanlik hissiyle yuzlesmek zorunda kalsam da, bu surec beni derin dusunen ve kendim icin bir cikis yolu arayan biri yapti.
sapla samani ayirmayi, kaybedecegimi hic dusunmedigim seyleri kaybedince anladim, cok gec.
basklarindan tamamen siyirilip bireyselcilige dondum.
benden geriye kalan tek iz bencillik ve umursamamaktir.